Archives for March, 2013
De Staat, de Kerk en de Hulpverleners: het pact met de duivel
Soms zijn de raderen van de deportatiemachine keihard en zichtbaar, zoals bij de deportatie van de twee Soudanezen twee weken terug. Maar meestal draaien ze onzichtbaar, goed geölied, verpakt in een welwillend plastic doosje, voorzien van een leuk humanitair stickertje.
Het deportatiesysteem is gebaat bij onzichtbaarheid: het probeert zo te voorkomen dat wij, geconfronteerd met de rauwe waarheid, de enige mogelijke conclusie trekken, namelijk dat het een apartheidsbeleid is.
Ik zal niet zwijgen, niet wegkijken, niet doorlopen. Dat de namen, gezichten en ‘humanitaire’ maskers van iedereen die deel uitmaakt van de terugkeer- en deportatiemachine maar bekend mogen worden!* Met een oproep aan diegenen die hieronder genoemd staan: word je bewust van je bijdrage in dit verfoeilijke systeem, maak de keuze om hier uit te stappen en op geen enkele manier meer bij te willen dragen aan een beleid dat uitsluiting, repressie, geweld en oorlog ondersteunt. En een oproep aan alle anderen: help ze een handje in die bewustwording!
Op uitnodiging van Coffi Badou-Bonsou verscheen Marion Groen in ‘t Woud in de Vluchtkerk om een praatje te houden over terugkeer. Hieronder de verschillende details uitgewerkt.
Coffi Badou-Bonsou: voorzitter van de Social Development Cooperative in Amsterdam. Heeft geen eigen website, maar presenteert zich op de website van Paspoort Amsterdam als iemand die ‘voorbereidende cursussen en trainingen geeft aan mensen die willen terugkeren naar hun eigen land’. Joost mag weten waarom hij zich in hemelsnaam in de actiegroep van de Vluchtkerk genesteld heeft. Was ‘begeleiden bij terugkeer’ vanaf het begin af aan al zijn objectief?
- Social Development Cooperative (sdc)
sdc.amsterdam@gmail.com
Marion Groen in ‘t Woud: projectleider bij de Bridge to Better Foundation. Alhoewel Bridge to Better op de website nog probeert om er een positief sausje overheen te gooien, valt het onmiddellijk op dat dit project ‘mede mogelijk gemaakt is’ door het ETF (Europees Terugkeer Fonds, zij subsidiëren ook deportaties) en de DT&V (Dienst Terugkeer en Vertrek) en daarmee een verlengstuk is van het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Nog even in de herhaling: mevrouw Groen in ‘t Woud bood een financiële vergoeding aan als men mee wilde werken aan terugkeer en ‘terugkeer’ moeten we ook niet al te nauw nemen, want een Somaliër kon ook zonder problemen een enkeltje naar Kenia, Nigeria of Egypte krijgen. Kortom: als ze maar uit het zicht en uit Europa zijn.
- Bridge to Better Foundation
De ETF en de DT&V zijn niet de enigen die de ‘goede werken’ van de Bridge to Better Foundation mogelijk maken. De gemeente Amsterdam, de American Bookstore Amsterdam (?) en de katholieke kerk doen ook graag een duit in het zakje.
De katholieken (ik zal u even met de eigen woorden om de oren slaan, Romeinen 12:13, vert. Groot Nieuws Bijbel 1996: en ontvang vreemdelingen gastvrij) doen dat middels het R.C.O.A.K. Amsterdam, het Roomsch Catholijk Oude Armen Kantoor. Het R.C.O.A.K., gevestigd in het hofje ‘Liefde is het Fondament‘ (sic!), loopt op de website niet zo te koop met hun ondersteuning aan terugkeerprojecten. Liever presenteren zij zich als charitatief fonds dat zich inzet voor ouderen. En oja: “Binnen Amsterdam kunnen ook initiatieven in aanmerking komen voor een donatie, die het welzijn en de maatschappelijke participatie van andere kwetsbare groepen dan ouderen bevorderen.” Kan iemand me uitleggen wat het financiëren van terugkeer naar een levensbedreigende situatie te maken heeft met maatschappelijke participatie?
Voor alle katholieken die zich afvragen of dat nou werkelijk de bedoeling is van het collectezakje:
- Stichting RCOAK
Last but not least werkt de Bridge to Better Foundation samen met More Coaching in Purmerend. Ook More Coaching verpakt zijn doelstelling in welluidende woorden: “Alles verandert wanneer inzicht komt op het gebied van bestemming. De More Coaching trainingen zijn erop gericht om persoonlijke bestemmingen te helpen ontdekken.”, hoewel deze wel een beetje geladen worden als je je bedenkt dat de term ‘persoonlijke bestemming’ hier een geografische betekenis krijgt.
More Coaching blijkt een voorbeeldig samengaan van Staat, Kerk en Kapitaal te zijn. Staat en Kerk in de persoon van Gillis Overbeeke, coach, overtuigd christen én ‘kennismanager’ bij de overheid. Het Kapitaal ziet zich vertegenwoordigd in Martin van der Mooren, naast coach ook CEO van ‘een internationale organisatie in telecomaccessoires’. Op zijn eigen website zegt hij over zichzelf: “Zijn bekwaamheid is mensen tot hun bestemming te laten komen c.q. op hun plaats te krijgen.”
Aan Coffi, Marion, de gemeente Amsterdam, het bestuur van het RCOAK, Gillis en Martin: vluchtelingen vluchten niet voor niets. Financiële steun en trainingen doen niets af aan de bedreigingen van geweld, oorlog en honger. De enigen die uiteindelijk baat hebben bij al deze ‘terugkeerprojecten’ of verkapte deportatietechnieken zijn de overheid, het neo-liberale systeem en het onterecht gesuste geweten van een maatschappij die een hernieuwd apartheidsbeleid maar niet wil herkennen.
*) Eventueel hier gepubliceerde gegevens zoals namen, organisaties, telefoonnummers, websites en mailadressen zijn eerder dan deze publicatie door de betrokkenen zélf openbaar gemaakt op internet. Ik ga er van uit dat ze daarbij een weloverwogen keuze hebben gemaakt wat betreft de bescherming van hun persoonlijke gegevens.
VERRAAD: DT&V in de Vluchtkerk!
We zijn nog niet eens bijgekomen van het interview van Karel Smouters – van de zelfverklaarde steungroep van de vluchtelingen in de Vluchtkerk – waarin hij de regering verzoekt om met oplossingen te komen ter voorbereiding op hun terugkeer, of het volgende schandaal over de hypocrisie van de ‘goedwillende vrijwilligers’ dient zich alweer aan.
Eén van de leden van de actiegroep, Cofi, pleegde het ultieme en onbegrijpelijke verraad door iemand van de Dienst Terugkeer en Vertrek mee te nemen naar de Vluchtkerk om daar in gesprek te gaan met de vluchtelingen.
Deze dame van de DT&V verkondigde dat ze een toekomst in Nederland of in een ander Europees land wel konden vergeten, dat de enige uitweg terugkeer was en bood aan de vluchtelingen daarbij te ‘helpen’. De hulp zou dan bestaan uit een financiële vergoeding – alsof dat de situatie in eigen land minder levensbedreigend zou maken. Wie zou nu zijn eigen leven verkopen?!
Voor de Somalische vluchtelingen had deze dame ook een uitstekende ‘oplossing’: zij konden dan misschien wel niet naar Somalië – waar gisteren nog tien doden en vijftien gewonden vielen bij een zelfmoordaanslag – maar een enkeltje naar Kenia, Nigeria of Egypte kon ook prima geregeld worden…
Natuurlijk is de DT&V afgedropen na een helder en duidelijk NEE.
Natuurlijk is Cofi de Vluchtkerk uitgezet met de boodschap zich daar nooit meer te vertonen.
Maar het laat eens te meer de werkelijke aard van de zogenaamde ‘hulpverleners’ zien: hypocrisie ten top, stuk voor stuk ten dienste van dit walgelijke migratiebeleid.
