Het huilen van duizenden
Hoe vaak zal ik de alarmtelefoon nog neerleggen en huilen?
Omdat ik weet dat ik iemand voor het laatst gesproken heb?
Hij heeft me twee keer gebeld vandaag. Ik weet zijn voornaam, hij de mijne. Hij is zo jong dat hij mijn zoon had kunnen zijn. Ik hoor de angst en de twijfel in zijn vragen. En ik geef antwoord.
Ja, het kan zijn dat de marechaussee geweld gebruikt.
Ja, het kan zijn dat ze je daarna in de isoleercel stoppen.
Nee, ik weet niet hoe lang detentie daarna nog kan duren.
Ik kan niet liegen. Ik kan het niet mooier maken dan het is. Maar hij blijft achter met een onmogelijke keuze: die tussen misselijkmakend geweld hier en de dood daar.
Als ik zaterdagavond niet bel, zit ik daar, zegt hij.
Ik hoop dat je zaterdagavond belt, zeg ik.
Ik wil niet meer vragen naar het waarom van deze waanzin. Ik weet het te goed. Geld, macht, wapens, corruptie, meer geld, meer macht, meer waanzin, nog meer geld, nog meer macht, nog meer waanzin en de zoete fascinatie dat je vanachter je bureau duizenden zonen en dochters kan afslachten zonder ook maar één bloedspatje op je witte overhemd te krijgen.
V&J, IND, DT&V, DJI, JJI, BV en B, IBT, KMAR, COA, DVV, DIA, DB, ALP, DOO, DC, UC, AC, VP: ieder van jullie
Schreibtisch-killers.
Bureau-psychopaten.
Kus je je kinderen voordat ze gaan slapen?
Laat me je lippen, je wangen, je hele gezicht tot pulp slaan – als je je eigen pasgeborene in je armen hebt gehad zal je geen kind van een ander de dood in jagen.
Wordt je uitgerust wakker?
Laat me je het huilen van duizenden en de doodskreten van even zovelen geven, tot je trillend, de ogen wijd opengesperd, in het donker op de rand van je bed zit. Nacht na nacht.
Heb je een bekertje koffie bij je als je ‘s ochtends achter je bureau gaat zitten?
Laat me je gezicht zien als je de deur opendoet en slechts verkoolde puinhopen aantreft.
Irriteer je je aan de ophef?
Mooi, dit is nog maar het begin. Laat me doorgaan totdat je leeft op wijn, oxazepam, maagtabletten en psycho-analyse.
Uiteindelijk verlies je je mens-zijn aan je eigen waanzin.
Ik niet aan mijn razernij. Integendeel.
