Tussen de regels door: Plasterk schrapt dwangsom Wob
26 juni 2014: Plasterk schrapt dwangsom Wob (nu.nl)
Het was natuurlijk te verwachten, na een verwijzing in het laatste AIVD rapport dat volgens de AIVD sommige links-activistische groeperingen heel veel Wob-verzoeken indienen en de dwangsom gebruiken als inkomstengenerator.
Dat is dan ook het argument dat door Plasterk naar voren wordt geschoven: dit voorstel zou ‘misbruik’ tegen moeten gaan. Er wordt even over het hoofd gezien dat dit voorstel wel erg makkelijk te misbruiken is door diezelfde bestuursorganen waar we openbaarheid van eisen.Even terug naar de kern: waar is een Wob-verzoek voor bedoeld? Binnen een democratie (dat voorverteerde sprookje dat ons van kinds af aan door de strot wordt geduwd) hoort beleid te worden geformuleerd dat in het belang van de burgers is (en bijvoorbeeld niet zozeer in het financieel belang van een persoon of een bedrijf), dat representatief is en dat op integere wijze tot stand is gekomen.
Nou, dat dát je reinste kul is, daar zijn we ons intussen wel van bewust. Je moet dus de mogelijkheid hebben om transparantie te eisen en een bestuursorgaan ter verantwoording te kunnen roepen. Neem bijvoorbeeld het Wob-verzoek dat Stichting LAKA en Stop Borssele indienden, waaruit bleek dat de eigenaar van de kerncentrale al ruim een jaar niet aan de vergunningsvoorwaarden voldoet. (Ze eisen de onmiddellijke stillegging van de kerncentrale, ziehier)
De bestuursorganen in kwestie zijn helemaal niet gelukkig met de mogelijkheid om een Wob-verzoek in te dienen – er komt immers nogal wat drek uit de put als je dat doet. En de overheid is er dus bij gebaat om Wob-verzoeken zoveel mogelijk te belemmeren. Zo worden de zelfaangemeten bevoegdheden om bepaalde informatie achter te houden (getuige het toenemend aantal onleesbaar gemaakte regels) steeds ruimer toegepast; alles onder het inhoudsloze argument van ‘veiligheid’.
Plasterk heeft nu een nieuwe manier gevonden: het schrappen van de dwangsom als een bestuursorgaan niet binnen een bepaalde tijd voldoet aan de transparantieplicht.
De uitkomst laat zich raden: Wobbende burgers kunnen nu met gemak jaaaaaren aan het lijntje worden gehouden. Al gaat Plasterk, naar hij ons wil laten geloven, nog zo hard ‘hameren’ op een spoedige afhandeling. Dat een rechter een bestuursorgaan kan dwingen om een afhandeling in gang te zetten, is ook hypothetische kul. We weten inmiddels dat de gemiddelde rechter keurig conform het belang van de overheid zal beslissen, of daartoe gedwongen wordt door de jurisprudentie.
Kortom: transparantie, vergeet het maar. De ivoren toren van de overheidsdictatuur heeft er een muurtje bij gekregen.
Tussen de regels door: Plasterk schrapt dwangsom Wob
26 juni 2014: Plasterk schrapt dwangsom Wob (nu.nl)
Het was natuurlijk te verwachten, na een verwijzing in het laatste AIVD rapport dat volgens de AIVD sommige links-activistische groeperingen heel veel Wob-verzoeken indienen en de dwangsom gebruiken als inkomstengenerator.
Dat is dan ook het argument dat door Plasterk naar voren wordt geschoven: dit voorstel zou ‘misbruik’ tegen moeten gaan. Er wordt even over het hoofd gezien dat dit voorstel wel erg makkelijk te misbruiken is door diezelfde bestuursorganen waar we openbaarheid van eisen.Even terug naar de kern: waar is een Wob-verzoek voor bedoeld? Binnen een democratie (dat voorverteerde sprookje dat ons van kinds af aan door de strot wordt geduwd) hoort beleid te worden geformuleerd dat in het belang van de burgers is (en bijvoorbeeld niet zozeer in het financieel belang van een persoon of een bedrijf), dat representatief is en dat op integere wijze tot stand is gekomen.
Nou, dat dát je reinste kul is, daar zijn we ons intussen wel van bewust. Je moet dus de mogelijkheid hebben om transparantie te eisen en een bestuursorgaan ter verantwoording te kunnen roepen. Neem bijvoorbeeld het Wob-verzoek dat Stichting LAKA en Stop Borssele indienden, waaruit bleek dat de eigenaar van de kerncentrale al ruim een jaar niet aan de vergunningsvoorwaarden voldoet. (Ze eisen de onmiddellijke stillegging van de kerncentrale, ziehier)
De bestuursorganen in kwestie zijn helemaal niet gelukkig met de mogelijkheid om een Wob-verzoek in te dienen – er komt immers nogal wat drek uit de put als je dat doet. En de overheid is er dus bij gebaat om Wob-verzoeken zoveel mogelijk te belemmeren. Zo worden de zelfaangemeten bevoegdheden om bepaalde informatie achter te houden (getuige het toenemend aantal onleesbaar gemaakte regels) steeds ruimer toegepast; alles onder het inhoudsloze argument van ‘veiligheid’.
Plasterk heeft nu een nieuwe manier gevonden: het schrappen van de dwangsom als een bestuursorgaan niet binnen een bepaalde tijd voldoet aan de transparantieplicht.
De uitkomst laat zich raden: Wobbende burgers kunnen nu met gemak jaaaaaren aan het lijntje worden gehouden. Al gaat Plasterk, naar hij ons wil laten geloven, nog zo hard ‘hameren’ op een spoedige afhandeling. Dat een rechter een bestuursorgaan kan dwingen om een afhandeling in gang te zetten, is ook hypothetische kul. We weten inmiddels dat de gemiddelde rechter keurig conform het belang van de overheid zal beslissen, of daartoe gedwongen wordt door de jurisprudentie.
Kortom: transparantie, vergeet het maar. De ivoren toren van de overheidsdictatuur heeft er een muurtje bij gekregen.