I will work harder
Compassie. Invoelendheid. Mededogen. Oordeelvrij zijn, een milde blik. Voor de bouddhiste in mij zijn dat essentiële kwaliteiten en na alle demonstraties, acties, blokkades, petities, persberichten, lezingen en info-avonden is het misschien zelfs wel het enige waar ik in geloof dat op de lange termijn een echte, duurzame verandering kan brengen.
Maar om die kwaliteiten te ontwikkelen, moet je keihard aan het werk. Je ontwikkelt namelijk geen compassie als je je enkel omringt met fantastische mensen die fantastische dingen doen, maar juist in het contact met diegenen die dat niet doen – alle dwaze klootzakken die deze wereld zo verkloten. ‘Count your enemies as blessings’, zeggen de Maya’s. Nou, dan heb ik een bijzonder gezegende week, boordevol oefenmogelijkheden voor het ontwikkelen van compassie. Want allemachtig, wat lopen er toch ontzettend veel ego-trippende randdebielen rond.
Neem vanmiddag, tijdens het flyeren bij de Anti-bont demonstratie van Respect voor Dieren in Amersfoort. Haatdragende blikken, een gesist ‘je bent gestoord!’ en natuurlijk (?) het gebruikelijke ‘ga toch werken’ en alle inmiddels overbekende dertig variaties daarop. Waarom? Omdat ik vind dat iedereen het recht heeft om zijn eigen vel te mogen dragen. En dat luid en duidelijk zeg.
Of neem een andere beproeving, ook al niet echt bevorderlijk voor een positief mensbeeld: met nog een maand te gaan naar het Sinterklaas’feest’ komen alle pro-blackface-nazi’s weer uit hun beerput gekropen. Op Racisten uit de kast staat een bloemlezing van de weerzinwekkende en tenenkrommende onzin die ze uitkotsen. Om een voorbeeldje te noemen, van ene Cor die ons verzekert dat hij Echt Geen Racist is en Dat Dit NIKS Met Racisme Te Maken Heeft: “He zwartjoekel, misschien hebben we het respect er bij je voorouders niet hard genoeg ingeslagen.”
In de Metro en bij Omroep West verscheen vandaag het verhaal van ‘Ben’ van sinterklaasbezoekjes.nl, die beweerde dat ‘zijn’ Zwarte Pieten door de anti-zwarte-pieten-activisten dusdanig bedreigd werden, dat hij nu bij ieder bezoekje een beveiliger mee moest sturen. Volgens hem werden ze bedreigd, bespuugd, met de auto klem gereden en ga zo nog maar even door. Joop.nl was wat kritischer dan de Metro en Omroep West en deed een klein onderzoekje naar de Ben in kwestie. Wat bleek? Het hele verhaal was lulkoek. Maar intussen loopt Metro-lezend Neederland weer rond met het beeld dat het anti-zwarte-pieten-kamp bijzonder agressief is en uit levengevaarlijke gekken bestaat.
Over levensgevaarlijke gekken gesproken: Fredje Teeven (jaja, Fred ‘Schone Handjes’ Teeven die zich al die schimmige deals niet meer zo goed kan herinneren) en consorten zijn ook weer fijn bezig. Zo is het de politie bijzonder onwelgevallig dat niet iedereen zijn of haar telefoongesprekken zomaar wil laten aftappen en buigt Veiligheid en Justitie (hahahaha, wat een giller blijft die naam toch) zich op dit moment over het idee om voortaan ongeregistreede prepaid telefoons te verbieden. Jeroen van den Heuvel schreef daar op krapuul.nl een vlammend stukje over.
Verder vindt Teeven dat rechters vaker een ISD-maatregel (twee jaar durende opsluiting in een Inrichting Stelselmatige Daders) moeten opleggen aan ‘draaideurcriminelen’. Want, zegt hij, ‘dat werkt’. De rechters vinden helemaal niet dat dat werkt, want die hebben inmiddels ook wel door dat twee jaar opsluiting en gedwongen behandeling lichtelijk overdreven is voor bijvoorbeeld winkeldiefstal, maar zoals het een goed Fredje betaamt, trekt hij zich daar geen donder van aan en onderzoekt nu of het niet mogelijk is om de ISD-maatregel voor langer dan twee jaar op te leggen. Pikant detail: de ISD-maatregel is er ook voor mensen die stelselmatig de orde verstoren. Activisten bijvoorbeeld, die (wat een naarlingen toch) stééds maar actie voeren tegen Teeven’s migrantenjacht. Tja, die verstoren stelselmatig de gevestigde orde en moeten daar klaarblijkelijk middels gedwongen behandeling van ‘genezen’ worden.
Kortom, de wereld zat deze week weer schrikbarend vol met volslagen idioten. Nee, compassie krijg je niet cadeau, daar moet je echt heeeeeeel hard je best voor doen. Kan je je het paard in Animal Farm nog herinneren? Steeds als er wat mis ging, dan zei hij “I will work harder”. Totdat hij zich tenslotte letterlijk dood had gewerkt.
Dank u, onwetende, haatspugende imbecielen, voor de schier oneindige mogelijkheden die jullie me bieden om mijn compassie te kunnen ontwikkelen, dank u zeer. I will work harder.
