Wat kost dat nou, zo’n PVV’er?

  • November 7, 2014 00:14

Naar aanleiding van een EO televisieprogramma waarbij presentator Dennis van der Geest PVV-aanhangers wil meenemen naar vluchtelingenkampen (geweldig idee, gezien het feit dat de gemiddelde PVV-aanhanger niet gehinderd wordt door enige kennis van zaken), was PVV Tweede Kamerlid Martin Bosma kennelijk nogal op zijn pik getrapt.

Volgens eigen zeggen bezorgd om ‘het evenwichtige, hoog-kwalitatieve en voor iedereen toegankelijke’ karakter van de publieke media (kan iemand mij eens een keer uitleggen wat het verschil is tussen een politicus en een derderangs stand-up comedian?), diende hij vandaag een zestal Kamervragen in.

Met dank aan Krapuul.nl: bij deze de vragen:

*zucht* Zelfs mijn kleinzoon van drie kan intelligentere vragen formuleren. En doet dat ook regelmatig.

Maar goed, Kamervragen, zes stuks.

Dat kost nogal wat, Kamervragen. In een uitzending van Een Vandaag in 2013 bleek dat de gemiddelde Kamervraag zo’n slordige €3.750,00 kost. Bosma stelde er zes, het kostenplaatje van dit bordje kots komt dus neer op €22.500. Nutteloos gespendeerde euro’s, want de Minister van OCW gaat niet over de inhoud van de televisieprogramma’s en aan de aard van de vragen kan je zelf ook wel zien dat er niet eens een zinnig antwoord mogelijk is. Had dat geld dan niet aan iets beters besteed kunnen worden?

 

Vast wel. Laten we er wat voorbeelden en een rekenmachine bij pakken – en beginnen bij een onderwerp dat de PVV zelf zo lief is: de zorg voor ouderen.

Via het 24uurszorgloket kan je – zoals de naam al zegt – 24 uurs zorg krijgen. Inclusief verpleging komt dat neer op €3.600 per maand. Kijk, dat zijn zes maanden intensieve zorg die zomaar de prullenbak in verdwijnen.

Of neem het tarief voor Thuiszorg, persoonlijke verzorging: €29,61 per uur. Van de belastingcentjes die Bosma’s vragen kosten, had één persoon bijna 760 uur Thuiszorg kunnen krijgen. Uitgaande van 2 uur per dag, was dat voldoende geweest voor 379 dagen, ruim een jaar dus.

De wereld gaat verder dan alleen ouderenzorg, dus laten we er ook andere onderwerpen bij halen.

Als het tarief voor een thuisbevalling €763,00 is en de eigen bijdrage voor de kraamzorg na de bevalling neerkomt op €98,40 (dus een totaal van €861,40), dan hadden van dit geld 26 baby’s goed verzorgd geboren kunnen worden.

De netto bijstandsuitkering voor een alleenstaande moeder met twee kinderen bedraagt €908,09 per maand (70% van het minimumloon). Van €22.500,00 had zij ruim twee jaar haar gezin van onderdak, voedsel en kleding kunnen voorzien. Zij het wat krap en waarschijnlijk met hulp van de Voedselbank, want een bijstandsuitkering is te weinig om van te kunnen leven en net teveel om in één keer van dood te gaan, maar toch. Twee jaar.

Maar het kan nog erger. Als diezelfde alleenstaande moeder met twee kinderen geen Nederlandse papieren heeft, maar in een gezinslocatie woont, dan moet ze zien rond te komen van ongeveer €620,00 per maand. (Zonder verblijfsvergunning heb je kennelijk geen bestaansminimum nodig – let wel, van dit leefgeld dient ALLES te worden betaald, want van het COA krijg je alleen een matras, een kussen en twee dekens.) Zij had van het geld dat Bosma in het politieke luchtledige kieperde dus drie jaar kunnen leven.

 

Helaas. €22.500,00 is slechts een fractie van wat een PVV’er zoals Bosma de maatschappij kost.

De Tweede Kamerleden krijgen namelijk voor al dit gezwets in de ruimte ook nog eens een ‘schadeloosstelling’, vakantietoeslag en een eindejaarsuitkering waarmee ze dus in één keer de status van ultieme hand-ophouders hebben verworven. De heer Bosma zelf, tot overmaat van ramp ook nog eens tweede ondervoorzitter van de Kamer, kost ons op jaarbasis in totaal €105.188,29.

Ruim twee en een half jaar 24 uurs zorg met verpleging. Bijna vijf jaar thuiszorg. 122 baby’s. Negen en een half jaar bijstandsuitkering. Veertien jaar leefgeld in een gezinslocatie.

Ik bedoel maar.

 

Alleen al in termen van economische efficiency is het houden van een PVV’er in de Tweede Kamer echt bijzonder schadelijk. En dan heb ik het nog niet eens over de irritatie die een dergelijke brallende staatsuitkeringstrekker veroorzaakt.