Vrijspraak, maar OM gaat in hoger beroep
In de zaak Poke-a-Cop, waar ik vanwege een satirisch-kritisch stuk op mijn website word aangeklaagd voor opruiing en bedreiging met misdrijf tegen het leven cq zware mishandeling, is op 3 mei door de rechtbank Rotterdam vrijspraak op beide punten uitgesproken. Ik heb dat niet gelijk van alle daken geroeptoeterd, omdat er natuurlijk de kans was dat het OM zich daar niet bij neer zou leggen. Die terughoudendheid bleek terecht: gisteren is, op de valreep, het OM in hoger beroep gegaan.
Een opmerkelijke beslissing, want hoewel ik het artikel tijdens mijn arrestatie onder druk heb verwijderd, is het op internet nog steeds te vinden – en daar komt het OM niet tegen in actie. Geplaatst op mijn website zou het bedreigend zijn, elders is het kennelijk no big deal. Dat, samen met het feit dat er geen aangifte is gekomen van politieagenten, maar van een of andere chef èn dat er in het dossier geen enkele verklaring van wat voor agent dan ook te vinden is, doet ten sterkste vermoeden dat het om een politiek proces gaat – en niet om daadwerkelijke bedreiging of iets dergelijks.
Een politiek proces. Maar goed, dat wisten we al. Dat wist ik op het moment dat ik gearresteerd werd, dat werd bevestigd door de intimidatiepoging van de politie toen ze zelf wel even de dagvaarding zouden komen overhandigen, dat wist ik toen de officier van justitie in haar requisitoir met allerlei overtrokken en ongefundeerde stellingen aankwam.
Volgens de OvJ – ik citeer even – heb ik die agenten (welke agenten eigenlijk? Oh wacht, deze) ‘in een onmogelijke positie geplaatst’ (definieer ‘onmogelijke positie’ graag, wat kunnen ze nu niet wat ze voorheen wel konden?), ‘blijft ze dit de rest van hun leven achtervolgen’ (eh, door wat worden ze precies achtervolgd?) en ‘hebben zij allemaal vrouwen en kinderen die hier ook mee geconfronteerd worden’. Nou, ik nodig AL die vrouwen en kinderen van harte uit op de koffie of in de rechtszaal – laten ze vooral hun verhaal vertellen. Nee, serieus, ik hoop echt dat die vrouwen en kinderen er zijn. Anders moet ik namelijk de conclusie trekken dat de OvJ ook op dit punt uit haar nek zat te kletsen.
Vrijspraak
Afijn. Vooralsnog ligt er vrijspraak. De rechters keken, wikten en wogen en oordeelden dat het ‘bedreigen’ van niet-bestaande digitale Pokémon-achtige figuurtjes helemaal geen bedreiging is. En daarmee dat het ook geen opruiing is. (de verdenking tot opruiing werd door ‘misdaadjournalist’ Sander Sonnemans van het AD op eigen initiatief maar even veranderd in veroordeling. Sander Sonnemans weet het namelijk beter. Vindt hij.)
Maar het is een politiek proces, dus het OM heeft besloten om door te drammen, in de hoop dat ze zo uiteindelijk kunnen bewerkstelligen dat ik niet alleen gestraft word voor een internetartikel, maar ook dat ik daardoor mijn kritiek op politiegeweld voor me zou houden.
Dat is mislukt. Ik zal mijn mond niet houden. Nu niet, in de toekomst ook niet. Dus begin ik een nieuwe serie artikelen in de categorie ‘wangedrag politie‘, waarin ik zal bijhouden waar de politie zich allemaal aan te buiten gaat.
Wordt vervolgd, dus. Deze rechtszaak was aflevering 1 van iets dat een langdradige soap gaat worden. Het is nog onbekend wanneer het hoger beroep gaat dienen. De gebruikelijke termijn is 8 tot 12 maanden, maar het zou ook zomaar langer kunnen zijn. En al die tijd zal ik me aansluiten bij acties, in m’n tuintje wroeten, trainingen geven, aan een zine over S&R werken, lange wandelingen maken en…. politiegeweld aan de kaak stellen. Met een onverwoestbaar goed humeur.
Eerdere artikelen over deze zaak:
Verdacht van opruiing en bedreiging
19 april, Rotterdam: rechtszaak Poke-a-Cop. Kom ook!
1 Comment on Vrijspraak, maar OM gaat in hoger beroep
Sorry, the comment form is now closed.
[…] bij, zoals iedere burger die zijn vrijheden koestert, zou moeten doen. Ze schrijft op haar website:”Ik zal mijn mond niet houden. Nu niet, in de toekomst ook niet. Dus begin ik een nieuwe […]