Archives for December, 2019
Even tussendoor: dank jullie wel!!
Ik krijg nog steeds met de regelmaat van de klok kaartjes van mensen. Met lieve woorden, bemoedigende woorden, herinneringen die opgehaald worden, dingen die we samen hebben gedaan.
Dat doet me ontzettend goed, dus daar wil ik graag dank jullie wel voor zeggen!
God: een olifant?
(longread!)
Er is een oud verhaal dat ik hier graag wil vertellen. Een klassieke parabel.
Er waren eens zes blinde mannen. Ze hadden gehoord dat er een olifant in de stad zou komen, maar hadden geen idee wat een olifant was. Dus ze besloten de olifant te gaan onderzoeken. De eerste blinde man liep op de olifant af, maar botste tegen de flank van de olifant. “Geen twijfel mogelijk!”, riep hij. “Een olifant is als een muur.” De tweede liep ook op de olifant af en kreeg het zacht bewegende oor te pakken. “Een olifant is als een grote waaier,” was zijn conclusie. De derde blinde bevoelde een poot en en knie en zei: “Een olifant, dat is als een boom.” De vierde man kwam bij één van de slagtanden te staan, nam deze in zijn handen en zei: “Zo hard en puntig; een olifant, dat is als een speer.” De vijfde blinde bevoelde de slurf en leidde daaruit af dat een olifant als een beweeglijke slang was. De zesde tenslotte, stond aan de achterkant van de olifant, kreeg een zwiep van de staart en zei: “Een olifant, dat is als touw.”
Het verhaal loopt trouwens niet goed af. Alle mannen vinden dat ze zelf gelijk hebben en verdenken de anderen ervan te liegen. Er komt ruzie, het wordt zelfs vechten en het zou me niet verbazen als ze ieder van hun eigen kant een heel leger verzamelen en er uiteindelijk oorlog uitbreekt. Een hoop mannen zetten hun Heilige Gelijk om in een oorlog…
Graaf-vraag; hoe zit dat dan met een gewelddadige dood?
Van iemand die me bijzonder dierbaar is en die m’n blog had gelezen over Mindfulness of Death (en de audio erbij had beluisterd), kreeg ik een mailtje met een graaf-vraag. Een graaf-vraag? Ja, zo’n vraag waarbij je denkt, hm, wat vind ik hier eigenlijk van? Hoe denk ik hierover? Ik hou van graaf-vragen, zeker als het je voor een ethisch dilemma plaatst.
Dit was de vraag, daaronder mijn antwoord. For what it’s worth, het zijn maar bedenksels en overwegingen.
ik vroeg me bijvoorbeeld nog een beetje af hoe het idee
van de dood als iets natuurlijks en niet als onrecht zien te combineren
is met activisme tegen onrechtvaardige systemen die gewelddadig of
moordend zijn.
Even over m’n blog zelf, reset :)
Waarschijnlijk is het naar aanleiding van de laatste artikelen wel opgevallen: m’n blog is nogal drastisch van karakter aan het veranderen. Voorheen kenmerkte het zich vooral door politieke radicale stukken, soms cartoons, soms onderzoeksdingen, soms kul. Die stukken zal je de komende tijd niet of nauwelijks meer gaan tegenkomen.
In de terminale fase waarin ik nu zit, ben ik met hele andere processen bezig: wat is dat, dood? Hoe sta ik daar in? Wat doet het met mijn bewustzijn, met mijn leven? Hoe verhoudt het zich tot bouddhistische, maar bijvoorbeeld ook activistische aspecten?
Je zal dus vooral schrijfsels daarover tegen gaan komen. Ik hoop dat dat je er niet van weerhoudt om te blijven lezen.
We hebben in onze westerse cultuur best een problematische relatie met de dood: het roept angst op (voor de dood zelf of het verdriet er omheen), weerstand, ongemak. Vanuit die gevoelens proberen we steeds maar om de dood zo onzichtbaar en gladgepolijst mogelijk te maken. Ervan uitgaande dat de dood een integraal deel is van het leven, dat voor ons allemaal onvermijdelijk is (zowel in het meemaken van de dood van degenen die ons dierbaar zijn als, vroeg of laat, onze eigen dood) kan je je afvragen of dat wel zo’n gezonde houding is.
Ik merk dat ik er rustig in sta. Ik hoop met de schrijfsels hier op m’n blog daar iets van te kunnen meegeven. Want ook als je zelf in een fase van het leven staat dat dood totaal niet speelt, denk ik dat het werken aan een andere relatie met dingen als dood en vergankelijkheid een enorme impact kan hebben op hoe je in het leven staat, hoe we met elkaar en deze wereld omgaan.
Dus ik hoop dat je blijft lezen 🙂
De bodyscan met een lichaam dat achteruitgaat
In de afgelopen dagen kon ik dan eindelijk de tijd vinden en nemen om te mediteren. Hèhè, er ontstaat eindelijk meer rust en ruimte, hier snakte ik naar.
Gisteren en vandaag heb ik de bodyscan gedaan. Als je niet bekend bent met het fenomeen ‘bodyscan’, het is een mindfulness/meditatie oefening waarbij je je aandacht richt op lichamelijke gewaarwordingen en daarmee je lichaamsbewustzijn traint. Nou, niet alleen dat, je traint daarmee ook je observatievermogen van de mentale en emotionele reacties die dat oproept. Als je het een keer wil proberen, hier staat een goeie in het Engels: https://www.audiodharma.org/teacher/1/talk/353/20030717-Gil_Fronsdal-IMC-guided_body_scan.mp3.
Het doen van de bodyscans leverde een aantal interessante observaties en inzichten op, die ik hier wel wil delen.
