Even over m’n blog zelf, reset :)
Waarschijnlijk is het naar aanleiding van de laatste artikelen wel opgevallen: m’n blog is nogal drastisch van karakter aan het veranderen. Voorheen kenmerkte het zich vooral door politieke radicale stukken, soms cartoons, soms onderzoeksdingen, soms kul. Die stukken zal je de komende tijd niet of nauwelijks meer gaan tegenkomen.
In de terminale fase waarin ik nu zit, ben ik met hele andere processen bezig: wat is dat, dood? Hoe sta ik daar in? Wat doet het met mijn bewustzijn, met mijn leven? Hoe verhoudt het zich tot bouddhistische, maar bijvoorbeeld ook activistische aspecten?
Je zal dus vooral schrijfsels daarover tegen gaan komen. Ik hoop dat dat je er niet van weerhoudt om te blijven lezen.
We hebben in onze westerse cultuur best een problematische relatie met de dood: het roept angst op (voor de dood zelf of het verdriet er omheen), weerstand, ongemak. Vanuit die gevoelens proberen we steeds maar om de dood zo onzichtbaar en gladgepolijst mogelijk te maken. Ervan uitgaande dat de dood een integraal deel is van het leven, dat voor ons allemaal onvermijdelijk is (zowel in het meemaken van de dood van degenen die ons dierbaar zijn als, vroeg of laat, onze eigen dood) kan je je afvragen of dat wel zo’n gezonde houding is.
Ik merk dat ik er rustig in sta. Ik hoop met de schrijfsels hier op m’n blog daar iets van te kunnen meegeven. Want ook als je zelf in een fase van het leven staat dat dood totaal niet speelt, denk ik dat het werken aan een andere relatie met dingen als dood en vergankelijkheid een enorme impact kan hebben op hoe je in het leven staat, hoe we met elkaar en deze wereld omgaan.
Dus ik hoop dat je blijft lezen 🙂
