Over tieten en wie daar iets over te zeggen heeft
Gisteren verscheen in de Gelderlander een artikel over een moeder die haar kind borstvoeding gaf. Op aanvraag (zo gaat dat bij borstvoeding) en waar ze dus op dat moment was: in een winkel. Ze werd door de hoogst verontwaardigde winkelmanager gesommeerd om daarmee op te houden, anders zou ze de winkel uitgezet worden.
Dit is geen incident; het gebeurt met de regelmaat van de klok dat moeders die in het openbaar borstvoeding geven daarop aangesproken worden (en meestal bepaald niet op een vriendelijke toon) of stomweg eruit geknikkerd worden. En – waar ik me net zo boos over maak – de reacties scharen zich vrijwel allemaal aan de kant van de winkelmanager. Men is geschokt over wat men ervaart als ‘een gebrek aan fatsoen’, oreert dat de moeder dat ‘netjes had moeten vragen’, dat ‘ze maar ergens buiten het zicht had moeten gaan zitten’ en dat ‘men zit niet te wachten op dergelijke exhibitionisme’.
Laten we de hypocrisie daarvan even onder de loep nemen.
Als de moeder een fles kunstvoeding tevoorschijn had gehaald in plaats van haar tiet, had men dan ook zo verontwaardigd gereageerd? Nee, dan waren de vertederde ooh’s en aah’s niet van de lucht geweest. Ik heb nog nooit gehoord dat een flesvoedende moeder ergens uit wordt gezet of gesommeerd wordt om daarmee op te houden. Dat zou iedereen als hoogst onbeschoft ervaren.
Ah. Dus als je kiest voor kunstvoeding – per definitie minder gezond dan borstvoeding – dan krijg je alle ruimte, maar als je kiest voor de gezonde en natuurlijke versie, dan ben je ineens een exhibitionistisch ‘alternatief typetje dat puur aan het provoceren is’ (quote twee van de reacties).
Nog iets: lopen al die fatsoensrakkers ook verontwaardigd de bioscoop uit als er in een film blote tieten te zien zijn? (Wat nogal eens gebeurt) Roepen zij om een ban op lingerie-advertenties? Laat me raden: nee.
En dit brengt de kern van het probleem naar boven. In onze twisted maatschappij zijn blote tieten volkomen geaccepteerd, mits afgebeeld of geëxhibitioneerd in hun enige maatschappelijk aanvaarde functie: een seksuele. Blote tieten die in een andere hoedanigheid tevoorschijn komen zijn onfatsoenlijk.
En wie bepaalt dat? Kerels. (En met hen trouwens een schrikbarend grote groep volkomen geïndoctrineerde gehoorzame vrouwen – Ben Jij Ook Zo Blij Met Het Aanrecht?)
Dit is dus het probleem. Mannen die er niet tegen kunnen dat dat wat zij als hun eigendom beschouwen, autonoom en niet voor hun plezier gebruikt wordt. Nog fundamenteler: mannen die zich het recht toe eigenen om iets – wat dan ook – te bepalen als het om vrouwenlichamen gaat. Mannen die vinden dat een vrouw iets dat over haar eigen lichaam gaat ‘netjes hoort te vragen’.
Laat ik er even duidelijk over zijn: mannen hebben geen zak te zeggen over vrouwenlichamen en wat daar wel of niet van te zien is. Mannen hebben niks te zeggen over blote of bedekte tieten. Mannen hebben niks te zeggen over het wel of niet dragen van een hoofddoek – zowel de mannen die vrouwen forceren om een hoofddoek te dragen als de mannen die vrouwen forceren om een hoofddoek af te doen zijn seksistische patriarchen. Er is geen verschil tussen de gemiddelde Taliban die zijn vrouw in een burka dwingt en de gemiddelde Veluwse refo die zijn vrouw niet toestaat om haar haar te knippen, een broek te dragen, te studeren of te werken, en te stemmen. Het willen bepalen van dat soort dingen is de basisvorm van vrouwgericht geweld.
Voor al die dingen geldt: dat bepalen we zelf wel, met ons eigen gezond verstand, met ons eigen ethisch besef.
Ga het maar netjes vragen als je iets wil.
