Bed, bad en brood: slechts in het voorportaal van de hel
Decennia lang is het een traditie geweest om keiharde maatregelen in het asielbeleid er doorheen te drukken als ‘randvoorwaarde’ bij zogenaamd humane regelingen (zoals het generaal pardon, het kinderpardon en het ‘einde van detentie voor kinderen’). Slim, want dan ging de aandacht vooral uit naar de ‘verbetering’, die dan bij nader inzien altijd een dooie mus bleek te zijn.
Toen de discussie over bed, bad en brood begon, hield ik dan ook mijn hart vast – des te meer omdat álle betrokken partijen van tevoren al duidelijk maakten dat volgens hun het uitzetbeleid dan wel aangescherpt moest worden. Welke bittere pil zou men gaan omhullen met de zoete BBB regeling?
Nu, het akkoord ligt er en kennelijk heeft men gebroken met de traditie: van het zoete omhulsel is geen spoor te bekennen.
Een volle week lang heeft de coalitie de indruk gewekt dat ze aan het onderhandelen was over de door het Europees Comité voor Sociale Rechten opgelegde plicht tot opvang. Maar de brief aan de Tweede Kamer laat geen enkele twijfel toe: dit is geen akkoord over opvang, dit is een akkoord over de uitbreiding van het uitzetbeleid. Het is een vrijbrief voor nog meer schendingen van de mensenrechten, intensivering van de vluchtelingenjacht en een verregaande verharding van het uitzetbeleid.
De raderen van de deportatiemachine zijn een tandje strakker gedraaid.
Wat staat er dan in het akkoord? De reguliere media houdt het er op dat er in vijf grote steden tijdelijke opvang komt voor mensen die ‘mee willen werken aan terugkeer’. Wie de brief aan de Tweede Kamer leest ziet dat dit slechts een klein gedeelte is van het maatregelenpakket.
Niet alleen is de betreffende opvang slechts voor enkele weken en is het de bedoeling dat de vluchteling daarna doorstroomt naar een uitzetcentrum, de Dienst Terugkeer en Vertrek krijgt ook meer tijd en mogelijkheden om ‘mensen te motiveren voor terugkeer’. De praktijken van de DT&V kennende – die komen neer op pure intimidatie en leugens – belooft dat nogal wat: de DT&V krijgt vrij spel in hun verwoede pogingen om mensen psychisch kapot te maken.
Dealtjes
Daarnaast worden de budgetten om dealtjes te sluiten met corrupte overheidsambtenaren van derde landen om ervoor te zorgen dat die hun onderdanen terug nemen verhoogd. Deals zoals deze zijn er al met Guinée Conakry en Afghanistan (naar beide landen worden vluchtelingen aantoonbaar met volkomen onreglementaire reispapieren uitgezet), maar het is dus de bedoeling dat dit duchtig uitgebreid wordt. En, zo lezen we in de brief, als derde landen dan nóg niet genegen zijn om mee te werken, dan worden ze gekort op het budget voor ontwikkelingssamenwerking.
Razzia’s
Terug naar de zogenaamde bed, bad en brood opvangcentra: alle vluchtelingen die daar een voet over de drempel zetten worden geregistreerd. Dat komt er op neer dat de deur wagenwijd opengezet wordt voor razzia’s door de vreemdelingenpolitie. En bovendien worden de nu (vaak door vrijwilligersorganisaties gerunde) noodopvangen verboden. Zijn die er wel, dan zal er handhavend worden opgetreden (lees: razzia en ontruiming) en zal de betreffende gemeente ook worden gekort op andere budgetten die men vanuit de rijksoverheid krijgt – bijvoorbeeld het budget voor ‘nieuwkomers’. Vreemd, dat zijn toch degenen die wél een officiële vluchtelingenstatus hebben en die dus al helemaal niets te maken zouden moeten hebben met wat voor consequenties dan ook van het uitzetbeleid.
Rechtenloos
Geen woord wordt er gerept over de situaties waarin mensen niet terug kúnnen, hetzij omdat het land van herkomst geen papieren verstrekt, hetzij omdat de nationaliteit niet kan worden vastgesteld, hetzij omdat mensen het – terecht – verdommen om terug te gaan naar oorlog, geweld en armoede terwijl ze dat met zoveel pijn en moeite ontvlucht zijn. Eens te meer wordt deze hele reële situatie volkomen genegeerd en weer draait de propagandamachine op volle toeren om de Nederlandse burger te doen geloven dat terugkeer alleen maar een kwestie van willen is.
Je hoeft geen genie te zijn om aan te zien komen dat het merendeel van de vluchtelingen die nu gedwongen op straat leeft, uit de buurt zal blijven van de bed, bad en broodcentra, die immers niet meer zijn dan de voorportalen van de deportatie-hel. Voor die vluchtelingen is de brief aan de Tweede Kamer ook duidelijk: geen bed, geen bad, geen brood, geen mensenrechten, punt.
Nee, dat brengt ons niet terug bij af. Het geheel maakt het nóg erger dan het al was en dat terwijl het Nederlandse asielbeleid de grenzen van menselijkheid en gezond verstand al in ruime mate had overschreden.
Het is dat de politie binnenkort uitgerust wordt met apparaatjes waarmee tijdens controles op straat de digitale vingerafdrukken kunnen worden genomen, anders weet ik zeker dat de gele ster allang weer ingevoerd zou zijn.
