Gelderlander: framing in beeld
Iedere ochtend, met mijn eerste koffie, maak ik een rondje op de website van de Gelderlander. Per slot van rekening wil ik toch een beetje op de hoogte blijven van wat er in de wereld gebeurt en dit is een redelijke mix van internationaal, landelijk en regionaal nieuws. Dat de Gelderlander een ‘white is better’ frame hanteert is niks nieuws. Ga maar eens media vinden die het niet doen, dat zou pas nieuws zijn. Maar vanochtend was het wel even pijnlijk duidelijk in beeld.
Ze publiceerden een artikel over de gevangenen van de terroristenafdeling in Vught. Daar zitten namelijk sinds kort behalve fundamentalistische terroristen ook de neo-nazi’s uit Enschede die een aanslag pleegden op een moskee. En ze zijn niet blij met elkaar. Persoonlijk vond ik het wel grappig dat extreem-rechts op dezelfde afdeling als hun gezworen vijanden terecht kwamen en hoopte ik dat het bij zou dragen aan hun leerproces, want tja, dan valt wel op hoeveel overeenkomsten je eigenlijk met elkaar hebt.
Maar goed, zij zijn er dus minder gelukkig mee en daar schreef de Gelderlander over.
Ze plaatsten daar ook foto’s van twee betrokkenen bij: Mohammed B, de moordenaar van Theo van Gogh, en Danny H., een van de aanslagplegers op de moskee. En met die foto’s werd de witgekleurde bril van de Gelderlander wel héél erg duidelijk.
Mohammed B kwam namelijk herkenbaar in beeld, terwijl Danny H de bescherming kreeg van een facial blur en dus onherkenbaar werd getoond. Toeval? Nou nee, daar geloof ik niet zo in. Kennelijk is volgens de Gelderlander de ene terrorist de andere niet – waar wit en extreem-rechts in bescherming wordt genomen, hoeft moslim-fundamentalistisch en getint daar niet op te rekenen.
Mijn dochter zou zeggen: maak je er niet zo druk om. Maar dat is precies waar het gevaar schuilt en waar het gif zit. Het lijkt zo’n onbeduidend iets. Maar dat is het niet. Iedere keer dat de Gelderlander (en andere media!) hun publicaties met verborgen en geïnstitutionaliseerd racisme overgiet, voedt dat de haat en gaat deze wereld – die me zo lief is – een beetje meer naar de kloten.
