opinie
Léon de Jong
Bij deze het kortste, op de actualiteiten gebaseerde, blog dat ik ooit heb gepubliceerd.
Léon de Jong is een racist. Martin Bosma trouwens ook.
Internet radio: The Dutch situation; institutionalized fascism on the rise
Vanavond (zondag 3 mei) krijg ik van 20:00u tot 22:00u spreektijd op Ridder Radio. De uitzending zal Engelstalig zijn en heeft als onderwerp The Dutch situation: institutionalized fascism on the rise.
Je kunt de uitzending hier beluisteren en als je vanavond geen tijd hebt, zal deze na afloop terug te vinden zijn in het archief.
Het gaat niet om asielbeleid, het gaat om winst.
Volledige tekst van de speech op de 1 mei viering in Nijmegen
Oorlog, vluchtelingen, grensbewaking, asielbeleid.
Asielbeleid? Het gaat niet om asielbeleid, het gaat om winst.
Als een land vernietigd wordt door bommen, onschuldigen kapot geschoten worden door drones of verpletterd door armoede, dan heeft dat niets te maken met fundamentalisme, terreurdreiging, zogenaamde vredesmissies of mislukte oogsten. Geen fataliteiten, noodlot of rampspoed.
Het heeft te maken met winst. Dikke winst.
Uitpuilende portemonnees na wapenhandel en geroofde grondstoffen.
Want een door oorlog uitgemergeld land dat op de knieën gedwongen is, heeft nou eenmaal minder te zeggen aan de onderhandelingstafel met westerse multinationals.
Het gaat niet om oorlog, het gaat om winst.
Interview: Vluchteling in huis: ‘Geen enkel mens zou op straat moeten leven’
Interview voor omroep Gelderland
En op deze pagina is ook het interview met Petra te zien
Bed, bad, brood en bliksemafleider
Wat ik vooral het nare aan de hele tamtam over de bed-bad-brood-discussie vind, is dat er totaal géén garantie is op een normaler asielbeleid, ook niet als BBB er doorheen komt en iedereen staat te juichen.
Bed, bad en brood is namelijk géén oplossing, omdat de mensen dan overdag nog steeds net zo keihard op straat staan. Overdag zullen de etnisch geprofileerde ID-controles én de vluchtelingenjacht gewoon doorgaan – en daarmee ook de hele detentie- en deportatiemachinerie. Overdag met je tasje op straat staan betekent nog stééds geen normaal leven kunnen opbouwen, nog steeds je rechten vertrapt zien, nog steeds geen veiligheid en bescherming krijgen.
Bed, bad en brood is geen oplossing. Vraag maar aan de groep vluchtelingen in Amsterdam.
Bovendien is het zo dat alle partijen die nu wél de BBB regeling ondersteunen, tegelijkertijd blijven roepen om een harder uitzetbeleid, voor al diegenen die ‘hun terugkeer frustreren’ – waarbij totaal genegeerd wordt dat er in veel gevallen 1) geen terugkeer mogelijk is (zelfs niet volgens de eigen regels van de DT&V) of 2) je bij terugkeer een gewisse dood tegemoet gaat (waardoor terugkeer een nogal suïcidaal karakter krijgt – zou ik ook niet doen, nee).
Ik zie het dus al torentjeshoog aankomen: met de ene hand wordt een kruimeltje gegeven, terwijl de andere hand de strot dichtknijpt. Maar we worden wel geacht om het kruimeltje dankbaar juichend te ontvangen en vol lof over onze menselijkheid over elkaar heen te tuimelen.
Last but not least: de hele bed, bad en brood discussie wordt aangegrepen om flink uit te pakken met politiek-theatraal drama, als ware het aflevering 3.865 van Slechte Tijden, Nog Slechtere Tijden. Gaat het kabinet vallen of niet? Gaan we stoelendans-met-wachtgeld doen of niet? Gaat de boel op z’n bek zodat de VVD dan eindelijk samen met de PVV een openlijk fascistisch regime mag gaan neerzetten? Want reken maar, daar gaan ze voor.
Open brief aan Theodor Holman
Beste Theodor,
In je column van donderdag 16 april bij het Parool schrijf je over die dame op de radio die uitgeprocedeerde asielzoekers in huis nam en daarmee – ik citeer je – ‘in al haar gevaarlijke naïviteit de rechtsstaat ondermijnt, het asielzoekersprobleem verergert en de onmenselijkheid voedt’.
Ik ben de dame in kwestie. Aangenaam kennis te maken.
Ismael Beah
Ik volg op dit moment via coursera.org een cursus ‘Resilience in Children’. Eén van de modules bracht Ismael Beah naar voren, een voormalig kindsoldaat die niet alleen een indrukwekkend helingsproces is doorgegaan, maar daar ook nog eens in interviews (en in de twee boeken die hij heeft geschreven) een bijzonder heldere analyse van geeft.
Dissecting my own arguments
I want to understand, I really want to. Because I don’t want to contribute to any racial violence. Not intentionally, but neither by ignorance or unwillingness to see.
https://processedlives.wordpress.com/2013/11/16/the-language-of-racial-innocence/
I read this one because the titel rang a bell: wasn’t I claiming racial innocence when saying that colour was not, has never been and will never be an issue to me? It certainly looks like it.
Not all of the white arguments mentioned in the article apply to me – I strongly disagree with some of them – , but some seemed logic and therefore, prone to elaborate dissecting.
Tip: Cel 34
Cel 34 is het ontluisterende waargebeurde verhaal van een gewone man die op een kwade dag in de cel belandt. Niet omdat hij verdacht wordt van een strafbaar feit, maar omdat hij een openstaande verkeersboete niet kan betalen.
Cel 34 gaat over de macht van het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB), de harde aanpak van politie en Justitie en natuurlijk over het leven binnen de muren van de gevangenis.
Maar bovenal gaat Cel 34 over de eenzaamheid en de wanhoop van hen die dit overkomt,
en de scherven die het achterlaat.
